‘ఫిదా’, ‘లవ్‌స్టోరి’లాంటి ప్రేమ కథలతో ప్రేక్షకుల మనసు గెలిచిన శేఖర్ కమ్ముల… ఈసారి తన సొంత మార్క్‌ను పూర్తిగా ప్రక్కన పెట్టి క్రైమ్ డ్రామా జోనర్‌లోకి అడుగుపెట్టారు. గతంలో పొలిటికల్ చిత్రం “లీడర్”, సామాజిక అసమానతలు, లైంగిక వేధింపుల్లాంటి థీమ్‌లతో లవ్ స్టోరీ వంటి సినిమాలు చేసినా.. రొమాన్స్ ఎప్పుడూ కమ్ముల కథల్లో ప్రాథాన్యంగా ఉండేది. కానీ ‘కుబేర’ మాత్రం పూర్తిగా రొమాన్స్ రహితంగా, డార్క్, క్రైమ్ కథగా సాగుతుంది. ఆ చిత్రం కథేంటి, సినిమా చూడదగినదేనా?
కథేంటి
భారతదేశంలోని అత్యంత ధనవంతుల్లో ఒకడు నీరజ్‌ (జిమ్ సర్బ్). కొత్తగా లభ్యమైన ఆయిల్ ఫీల్డ్‌పై కన్నేస్తాడు. ఆ ఆయిల్ ఫీల్డ్ సొంతం చేసుకునేందుకు, రాజకీయనాయకులు, బ్యూరోక్రట్స్, మీడియా అధిపతుల చేతుల్లోని వ్యవస్థను లంచాలతో లొంగతీయాలనుకుంటాడు. అందుకోసం రూ. లక్ష కోట్లు కొంత బ్లాక్, కొంత వైట్ లుగా ఇవ్వాలి.
ఈ సున్నితమైన మనీ లాండరింగ్ ఆపరేషన్‌కి మాస్టర్ మైండ్ కావాలి. అందుకోసం మాజీ సీబీఐ అధికారి దీపక్ (నాగార్జున) పేరు గుర్తుకొస్తుంది. గతంలో ఓ తప్పుడు కేసులో దోషి జైలుకు వెళ్తాడు. అతన్ని నీరజ్‌ బయిటకు తీసుకువచ్చి ఈ మనీ లాండరింగ్ పని అప్పచెప్తాడు. అందుకోసం దీపక్ ఓ వినూత్న ఐడియాతో వస్తాడు — బినామీ ఖాతాల కోసం బిచ్చగాళ్లను వాడాలనుకుంటాడు.
దీంతో నాలుగు రకాలుగా కనిపించే బిచ్చగాళ్లను ఎన్నుకుంటారు. అందులో ఒకడు దేవా (ధనుష్) . తిరుపతి లో ఉన్న అతన్ని సీన్ లోకి తెస్తారు. తన కడుపు నింపుకోవడం తప్ప జీవితంలో ఇంకేం తెలిసని ఓ బిచ్చగాడు… అంతర్జాతీయ స్కాంలో బలైపోవాల్సిన పరిస్దితి వస్తుంది. ఈ క్రమంలో అతడు ఎదుర్కొనే ప్రమాదాలేంటి? దేవా జీవితం మలుపు ఎలా తిరిగింది? చివరకు ఏమైంది.. తెలియాలంటే సినిమా చూడాల్సిందే.
విశ్లేషణ
‘కుబేర’ కథ మూలంగా చూస్తే — పాలిటికల్ కరప్షన్, కార్పొరేట్ శక్తుల చేత జాతీయ వనరుల దోపిడి, బినామీ లావాదేవీలు, సమాజం పట్టించుకోని వారిపట్ల అన్యాయం వంటి అంశాల్ని లోతుగా ఆవిష్కరిస్తుంది. బిచ్చగాళ్లను బినామీలుగా వాడే కాన్సెప్ట్‌నే తీసుకోవటం కొత్తగా అనిపిస్తుంది. బిచ్చగాళ్లని , మనీ లాండరింగ్ స్కీమ్‌లోకి లాగడం మాత్రం ఒరిజినల్ ఐడియా. ఈ క్రియేటివ్ కాన్సెప్ట్ సినిమాకు తొలి సీన్ నుంచే థ్రిల్లర్ టోన్‌ను ఇస్తుంది.
కథలో బలం… కథనంలో డ్రాప్
సినిమా ఫస్టాఫ్ ఇంట్రస్టింగ్ గా , స్పీడ్‌గా నడుస్తుంది. కానీ ఇంటర్వెల్ తర్వాత కథ తన తాత్వికత, లోతుల్ని చూపించాలనే క్రమంలో కథ దారి తప్పింది. థర్డ్ యాక్ట్ లో మాత్రం కథ నెమ్మదించడమే కాదు, కొన్ని భాగాల్లో అనవసరంగా లాగిన ఫీలింగ్‌ స్పష్టంగా కలుగుతుంది. ఒక సందర్భంలో సినిమా ముగిసిందనిపిస్తుంది. కానీ అదే సమయంలో మరో 15 నిమిషాలు కొనసాగుతుంది. దీంతో పాటు “చావు పాట” అనవసరంగా నెమ్మదిగా కథను మరింత డల్ గా మార్చిన అంశంగా మిగిలిపోయింది.
పెర్ఫార్మెన్స్ హైలైట్స్:
ధనుష్ మళ్లీ తనలోని నటుడుని బయిటకు తీసుకువచ్చిన పాత్రతో మెరిశారు. బిచ్చగాడిగా నటించలేదు, అదే జీవించారు. ఆయన పాత్రను ఎమోషన్ కేంద్రంగా నిలబెడుతుంది. నాగార్జున ఈసారి తన ఇమేజ్‌కి భిన్నంగా, పరిస్థితుల వల్ల ఒత్తిడికి లోనైన ఓ అధికారిగా నిశ్శబ్ద బలాన్ని తెరపై తెచ్చారు. ఇది ఇటీవల ఆయనకు లభించిన మంచి పాత్ర.
రష్మిక మందన్న కొన్ని సన్నివేశాల్లో ఆకట్టుకున్నా, ఆమె పాత్రకు పెద్దగా స్కోప్ లేదన్నది స్పష్టమవుతుంది. ఆమె స్థాయి స్టార్‌కి ఇది తక్కువగా అనిపిస్తుంది.
జిమ్ సర్బ్ మాత్రం స్పాట్-ఆన్. శక్తివంతమైన బిజినెస్ టైకూన్‌గా, తర్వాతి క్లైమాక్స్ ట్విస్ట్‌లో ఊహించని అవతారంగా కనిపించి సినిమాకు బలాన్ని చేకూర్చారు.
టెక్నికల్ టచ్:
డైలాగ్స్ – శేఖర్ కమ్ముల, చైతన్య పింగళి కలిపి రాసిన సంభాషణలు కొన్ని చోట్ల నిజంగా హృదయాన్ని తాకతగలిగాయి. బీజీఎం – దేవీ శ్రీ ప్రసాద్ ఇచ్చిన బ్యాక్‌గ్రౌండ్ స్కోర్ సినిమాకి మూడ్ పెంచే స్థాయిలో ఉంది. ముఖ్యమైన సన్నివేశాల్లో ఎమోషన్‌ను ఎత్తి చూపుతుంది. కానీ పాటల విషయంలో పెద్దగా గుర్తుండిపోయే ట్రాక్స్ లేవు.
“నా కొడుకా…” పాట ఎమోషనల్‌గా బాగానే ఉన్నా, చిక్కిపోయిన టైమింగ్‌లో రావడం వల్ల ఎక్కువ ఇంపాక్ట్ తెచ్చుకోలేకపోయింది. సినిమాటోగ్రఫీ – ముంబయి వీధుల రఫ్ & రియలిటీని రిచ్‌గా చూపించడం విశేషం. ప్రొడక్షన్ డిజైన్ (తోటా తరణి) – విజువల్ అబ్బురాల్ని తెచ్చారు. ఎడిటింగ్ – అసలు లోపం ఇక్కడే ఉంది. కథ వేగం ఎక్కడైతే ఉండాలో, అక్కడ కట్ చేయకపోవడం వల్ల సినిమా అసహనంగా సాగుతుంది.
రచయిత vs దర్శకుడు
రచయితగా శేఖర్ కమ్ముల ఈసారి మంచి లేయర్డ్ స్క్రీన్‌ప్లేనే రాశారు. కొన్ని సీక్వెన్సులు దూకుడుగా, విజన్‌తో తీర్చిదిద్దారు.కానీ దర్శకుడిగా మాత్రం… ఆ ఐడియాలు తెరపై తగిన స్థాయిలో డెలివర్ చేయలేకపోయారు.
ఫైనల్ గా ..:
“కుబేర” కథ స్ట్రాంగ్ గా ఉన్నా, కథనంలో అడుగు తడబడింది. కొత్తగా ట్రై చేయాలనే శేఖర్ కమ్ముల ధైర్యానికి తగిన అభినందన… కానీ కథ చెప్పడంలో కొంత స్పష్టత ఉండుంటే ఇది మరింత గొప్ప సినిమా అయ్యేదని మాత్రం నిశ్చయంగా చెప్పొచ్చు.
